Przestrzenie

W technikach włókienniczych i bezgruntowych, takich jak gobelin, czy batik, interesuje mnie cały proces powstawania obiektu, od doboru i selekcji odpowiednich materiałów i narzędzi, po wybór barwników i farbowanie materiałów.

Gobelin poprzez swoją strukturę, złożoną z osnowy i wątku, o formie geometrycznego przeplotu, umieszczonego pomiędzy nićmi osnowy w naturalny sposób skłania do wykonywania zgeometryzowanych i płaskich wzorów. Mnie w tej technice najbardziej fascynuje jednak przełamywanie struktury powtarzalnego modułu, burzenie geometrii i tworzenie abstrakcyjnych, organicznych form oraz wewnętrznych przestrzeni. W batiku najważniejsze są dla mnie przepuszczalność światła, kontrasty i bardzo głębokie nasycenie koloru, których nie można uzyskać w technikach gruntowych.

Prezentowane tutaj prace są wynikiem przemyśleń na temat istoty kosmosu, fascynacji astronomią i fizyką. Przedstawiają one rozgwieżdżone niebo: batiki – mapy nieba nad biegunami północnym i południowym, gobeliny – wyimaginowaną przestrzeń kosmiczną. Widok nieba ma dla mnie szczególne znaczenie. Symbolizuje pierwotną naturę, niezmienioną przez rękę człowieka i stanowi punkt odniesienia dla rozmyślań na temat miejsca i znaczenia ludzi we wszechświecie, sił które kształtują świat i czynników, które wpłyną na jego zagładę.